My Crib

Mijn eerste maand hier in Sri Lanka zit er alweer bijna op, nog maar 6,5 half te gaan; De tijd vliegt als je plezier hebt.
Het is opmerkelijk hoe snel dingen "normaal" worden als je er mee omgaat. De eerste week dat ik hier aankwam vroeg ik me op verschillende momenten echt af wat ik hier in godsnaam kwam doen. Het bewijs voor mij dat de zogenaamde cultuur shock wel degelijk bestaat. Maar wat je dan altijd in je achterhoofd moet houden is dat "alles went" en als het niet went moet je daar iets aan doen.
Zoals ik eerder heb genoemd proberen de tuktukkers je als bleekscheet met geld wel eens op te lichten, maar je weet pas echt dat je aan het inburgeren bent als jij als bleekscheet de tuktukkers oplicht. Niets illegaals hoor, gewoon kennis wat een normaal ritje kost en onder die prijs gaan zitten. De competitie is hier zo groot dat ze daar meestal geen nee tegen zeggen.

Maar buiten dat alles heb ik ook mijn officiële vuurdoop gehad in het organiseren van events. Aan het einde van oktober waren er 3 events tegelijkertijd. Dat houdt in: opbouw supervisen, techniek opbouwen, het event bijwonen voor last minute aanpassingen en natuurlijk afbreken. Nu komt daar ook nog bij dat het redelijk grote events waren. Ik moest meelopen bij een conventie voor accountants en een golf toernooi voor BMW (dikke autos). Het proces kan vrijwel omschreven worden als "nachtwerk"; overdag is het event, dus de enige optie om voor te bereiden is 's nachts.
Het is zwaar, maar tegelijkertijd ook een goede les, want zo gaan de zaken nu eenmaal in deze business. Daarnaast is er best over een paar slapeloze nachtjes heen te komen als je bedenkt dat daarna meestal een rustige periode is waarin je alle slaap kunt inhalen. Op het moment is het redelijk rustig op kantoor.

Echter botst mijn Hollandse nuchterheid soms wel met de Sri Lankaanse mentaliteit. Als iets opgebouwd wordt sta ik er soms bij de te kijken van: waar zijn jullie in godsnaam me bezig, dat kan toch veel efficiënter. Meestal is het een groep van 8 mensen waarvan er 2 a 3 aan het werken zijn en de rest kijkt totdat de "volgende taak" kan beginnen.
Misschien is dit ook hoe de Duitsers naar ons Nederlanders kijken.
In ieder geval houd ik mening voorlopig nog voor me en laat ik ze het doen zoals ze het willen. Ze zouden me toch niet verstaan als ik het zou proberen uit te leggen.

Inmiddels ben ik ook ingetrokken in mijn officiële bachelor-cave. Het appartement waar ik de rest van mijn tijd zal verblijven. Dit is een enorme verbetering vergeleken met het kleine kamertje waarin ik in het begin van oktober zat. Nu heb ik een 3 persoons bed ^^, Eigen keukentje, warm water in de douche en een balkon dat inmiddels al mijn favoriete plekje is geworden. 's Ochtends kun je daar lekker zitten en genieten van de ochtendzon (het is oktober en ik word bruin ^^) en 's avonds kun je er lekker afkoelen van een dag op het kantoor. Als dat geen genieten is; ze hebben me verteld dat het hier in de winter minimaal 20 graden is. IJs en sneeuw hebben ze hier volgens mij afgeschaft. Sinterklaas missen in ruil voor de hele winter mooi weer, daar kan ik wel mee leven.